کتاب Focus on vocabulary جلد 1
chapter 17
لغات هدف
| English | Persian |
|---|---|
| assemble | جمع آوری کردن، گرد هم آوردن |
| denote | دلالت داشتن، نشان دادن |
| inclination | تمایل، گرایش |
| quote | نقل قول کردن |
| assure | اطمینان دادن، تضمین کردن |
| domain | حوزه، دامنه |
| investment | سرمایه‌گذاری |
| reluctance | بی‌میلی، مقاومت |
| specify | مشخص کردن، تعیین کردن |
| collapse | فروپاشی، سقوط |
| explicit | صریح، واضح |
| license | مجوز، گواهی |
| specify | مشخص کردن، تعیین کردن |
| constraint | محدودیت، قید |
| framework | چارچوب |
| mature | بالغ، رشد یافته |
| subordinate | فرعی، وابسته |
| constructed | ساخته شده، ساخته‌شده |
| immigrate | مهاجرت کردن |
| notion | مفهوم، ایده |
| subsidy | یارانه |
| core | هسته، مرکز |
| implication | پیامد، دلالت |
| oddness | عجیب بودن |
| validity | اعتبار، صحت |
Although specific food habits and food systems may not be confined to a particular place or cultural domain, place and space do play an important role in regional geographies of food production, food marketing, and food preparation.
اگرچه عادات غذایی خاص و سیستم‌های غذایی ممکن است محدود به یک مکان یا حوزه فرهنگی خاص نباشند، اما مکان و فضا نقش مهمی در جغرافیای منطقه‌ای تولید غذا، بازاریابی غذا و تهیه غذا دارند.
Because of their comparative advantages of climate and soil, coupled with historical traditions based upon particular skills or trade patterns, certain regions of the world are assured of having market dominance for their products.
به دلیل مزایای مقایسه‌ای از نظر اقلیم و خاک، همراه با سنت‌های تاریخی مبتنی بر مهارت‌ها یا الگوهای تجاری خاص، برخی مناطق جهان از تسلط بر بازار محصولات خود اطمینان دارند.
In studying the geography of food, we find that certain foods, habits, and customs, including specific food taboos, are associated with particular places and/or cultures.
در مطالعه جغرافیای غذا، متوجه می‌شویم که برخی غذاها، عادات و سنت‌ها، از جمله تابوهای خاص غذایی، با مکان‌ها و یا فرهنگ‌های خاص مرتبط هستند.
The association of food with a particular place has many variations.
ارتباط غذا با یک مکان خاص شکل‌های مختلفی دارد.
We have divided them into four categories for the purposes of this discussion.
برای بحث حاضر، این ارتباطات را به چهار دسته تقسیم کرده‌ایم.
The first type of food-place category includes food items that come from highly specialized production regions.
اولین نوع از این دسته‌بندی شامل غذاهایی می‌شود که از مناطق تولیدی بسیار تخصصی می‌آیند.
For example, cranberries are specially cultivated in the United States in Wisconsin, as are grapevines in the Barossa Valley in Australia.
برای مثال، توت کرنبری به طور ویژه در ایالت ویسکانسین آمریکا کشت می‌شود، همانطور که انگور در دره باروسا در استرالیا پرورش داده می‌شود.
Some of these regional specialties are of relatively recent origin; they are a result of intensive capital investment and/or a government subsidy.
برخی از این تخصص‌های منطقه‌ای منشأ نسبتاً جدیدی دارند؛ آن‌ها حاصل سرمایه‌گذاری شدید مالی و/یا یارانه‌های دولتی هستند.
For this category of foods, the association between food and place is weak or nonexistent in the mind of the consumer.
برای این دسته از غذاها، ارتباط بین غذا و مکان در ذهن مصرف‌کننده ضعیف یا حتی وجود ندارد.
The second kind of food-place category includes foods that may have originated with a traditional recipe in a particular place, but which over time have become generic food products.
دومین نوع از دسته‌بندی غذا-مکان شامل غذاهایی می‌شود که ممکن است با یک دستورالعمل سنتی در یک مکان خاص آغاز شده باشند، اما با گذشت زمان به محصولات غذایی عمومی تبدیل شده‌اند.
New England clam chowder, Black Forest cake, and Yorkshire pudding are examples of such foods.
سوپ صدف نیوانگلند، کیک جنگل سیاه و پودینگ یورکشایر از جمله نمونه‌های این نوع غذاها هستند.
They were once associated with a region, but now are universally known and manufactured without explicit production links to their places of origin other than in their names.
این غذاها زمانی با یک منطقه خاص مرتبط بودند، اما اکنون به طور جهانی شناخته شده و تولید می‌شوند بدون اینکه پیوندهای تولیدی مشخصی با مکان‌های اصلی خود جز در نام‌هایشان داشته باشند.
In the third food-place category, we might include foods that have maintained strong links with particular regions in terms of production, quality control, and identity.
در سومین دسته‌بندی غذا-مکان، ممکن است غذاهایی را شامل کنیم که ارتباطات قوی‌ای با مناطق خاص از نظر تولید، کنترل کیفیت و هویت حفظ کرده‌اند.
One thinks here of Parma ham, Florida orange juice, and many types of Continental cheeses.
در اینجا می‌توان به ژامبون پارما، آب‌میوه پرتقال فلوریدا و بسیاری از انواع پنیرهای قاره‌ای اشاره کرد.
Some of the strongest links are maintained by the legal framework of Apellations Controllees in France, which over decades has protected and licensed individual varieties of wine.
برخی از قوی‌ترین ارتباطات توسط چارچوب قانونی Apellations Controllees در فرانسه حفظ می‌شود، که در طول دهه‌ها انواع خاصی از شراب را محافظت و مجوزدهی کرده است.
Our fourth food-place category is the regional cuisine that depends upon its distinctive ingredients, the style and skill of cooking, and the high quality and superb taste of the resulting dishes.
چهارمین دسته‌بندی غذا-مکان ما، غذاهای منطقه‌ای است که به مواد اولیه خاص، سبک و مهارت پخت، و کیفیت بالای طعم‌های بی‌نظیر غذاهای حاصل از آن بستگی دارد.
These foods include various kinds of haute cuisine and other lesser regional traditions recognized around the world.
این غذاها شامل انواع مختلفی از آشپزی‌های برجسته و دیگر سنت‌های منطقه‌ای کمتر شناخته شده هستند که در سراسر جهان شناخته شده‌اند.
When cooks immigrate to a new country, they bring their cooking traditions with them.
زمانی که آشپزها به کشوری جدید مهاجرت می‌کنند، سنت‌های آشپزی خود را با خود می‌آورند.
The haute cuisine of places like Mexico, France, and southern China has migrated far from its origin as immigrant restaurant cooks assemble regional dishes into a representative selection from their countries.
آشپزی‌های برجسته مکان‌هایی مانند مکزیک، فرانسه و جنوب چین از مبدأ خود بسیار دور شده‌اند، زیرا آشپزان مهاجر در رستوران‌ها غذاهای منطقه‌ای را به یک انتخاب نمایشی از کشورشان تبدیل می‌کنند.
Sometimes these regional cuisines have come to symbolize, or denote, an entire nation's cuisine even though they, in fact, only represent dishes from a specific area.
گاهی اوقات این غذاهای منطقه‌ای به نماد یا نماینده‌ی آشپزی کل یک کشور تبدیل شده‌اند، حتی اگر در واقع تنها نمایانگر غذاهایی از یک منطقه خاص باشند.
This seems to be the case with much of the world-renowned "Italian" dishes of pasta and pizza, which are heavily reliant upon the cuisines of southern Italy, specifically Napoli.
این مسئله به نظر می‌رسد که در مورد بسیاری از غذاهای معروف جهانی "ایتالیایی" مانند پاستا و پیتزا صدق می‌کند که به شدت به آشپزی‌های جنوب ایتالیا، به‌ویژه ناپل، وابسته هستند.
THE CULTURAL GEOGRAPHY OF FOOD
جغرافیای فرهنگی غذا
There has been a tradition of seeing human behaviors (e.g., food habits) as within the domain of regional cultures.
یک سنت وجود دارد که رفتارهای انسانی (مثلاً عادات غذایی) را در چارچوب فرهنگ‌های منطقه‌ای می‌بیند.
An example of this is the traditional dishes of the Alsace-Lorraine region.
یک نمونه از این امر، غذاهای سنتی منطقه آلزاس-لورن است.
It seems that certain foods characterize the French- and German-speaking peoples to the west and east respectively of the linguistic frontier.
به نظر می‌رسد که برخی غذاها ویژگی‌های مردم فرانسوی‌زبان و آلمانی‌زبان را به ترتیب در غرب و شرق مرز زبانی مشخص می‌کنند.
In the French-speaking region, red cabbage is used in salad, soup is consumed in the evening, and a regional cheese (cancoillotte) is typical; in German Alsace, red cabbage is cooked as a vegetable, soup is a midday item, and typical foods are naveline (turnips fermented like sauerkraut) and onion tart.
در منطقه فرانسوی‌زبان، کلم قرمز در سالاد استفاده می‌شود، سوپ در شب مصرف می‌شود، و پنیر محلی (کانکویوت) معمول است؛ در آلزاس آلمانی‌زبان، کلم قرمز به عنوان سبزیجات پخته می‌شود، سوپ یک وعده غذایی در میانه روز است، و غذاهای رایج شامل ناولین (شلغم‌های تخمیر شده مانند ساورکراوت) و تارت پیاز هستند.
The implication is that culinary preferences reflect more than individual taste—they reflect a wider culture as well.
نتیجه‌گیری این است که ترجیحات غذایی تنها بازتاب طعم فردی نیستند بلکه فرهنگ گسترده‌تری را نیز نمایان می‌کنند.
Some food habits and foodways are culturally specific.
برخی از عادات غذایی و شیوه‌های غذا خوردن خاص فرهنگ‌ها هستند.
Food is the focus of many cultural festivals, both regularly occurring events such as those denoting yearly religious and cultural celebrations, and occasional events such as weddings and funerals.
غذا محور بسیاری از جشنواره‌های فرهنگی است، هم رویدادهای منظم مانند جشن‌های مذهبی و فرهنگی سالانه، و هم رویدادهای گاه‌به‌گاه مانند عروسی‌ها و مراسم عزاداری.
A festival may only be an annual event, such as the American celebration of Thanksgiving with its roast turkey, dressing, and pumpkin pies, but it is culturally important, and even people who find themselves halfway around the world have a strong inclination to continue observing these social traditions.
یک جشنواره ممکن است تنها یک رویداد سالانه باشد، مانند جشن شکرگزاری آمریکایی با بوقلمون بریان شده، مواد پرکننده و پای کدو تنبل، اما از نظر فرهنگی مهم است و حتی افرادی که خود را در نیمه دیگر دنیا می‌یابند، تمایل شدیدی به ادامه دادن به این سنت‌های اجتماعی دارند.
Most cultures and places have time-honored food habits and meal patterns, but some of these are starting to collapse under the pressure of modern life.
بیشتر فرهنگ‌ها و مکان‌ها عادات غذایی و الگوهای وعده‌های غذایی دیرینه‌ای دارند، اما برخی از این‌ها تحت فشار زندگی مدرن در حال فروپاشی هستند.
Time has become such a constraint for busy people that the leisured cooking of complex recipes is now less of an option than it was only a few decades ago, and meals of a predictable composition served at set times have also declined.
زمان برای افراد شلوغ به محدودیتی تبدیل شده است که آشپزی راحت با دستورهای پیچیده اکنون دیگر گزینه‌ای مانند چند دهه پیش نیست، و وعده‌های غذایی با ترکیب قابل پیش‌بینی که در زمان‌های معین سرو می‌شدند نیز کاهش یافته‌اند.
Moreover, there have been powerful shifts in family structure, with the growth in single-person households undermining traditional collective meals.
علاوه بر این، تغییرات قدرتمندی در ساختار خانواده به وجود آمده است، به طوری که رشد خانوارهای یک نفره سنت‌های وعده‌های غذایی جمعی را تضعیف کرده است.
As a result, it seems that both the family and the family meal have been subordinated to other interests, with one survey finding that two-thirds of evening meals in Britain are now consumed in front of the TV.
در نتیجه، به نظر می‌رسد که هم خانواده و هم وعده‌های غذایی خانوادگی تحت تاثیر منافع دیگر قرار گرفته‌اند، به طوری که یک نظرسنجی نشان داده است که دو سوم از وعده‌های غذایی شبانه در بریتانیا اکنون در مقابل تلویزیون مصرف می‌شوند.
Neophobia is a dislike of the new, and in the case of food, this newness or oddness may be manifested in its taste, odor, or appearance.
نئوفوبیا یعنی عدم علاقه به چیزهای جدید، و در مورد غذا، این جدید بودن یا عجیب بودن ممکن است در طعم، بو یا ظاهر آن نمایان شود.
Young children are especially prone to the rejection of food for this reason, but adults may also show a reluctance to try novel foods or dishes that seem to lie beyond the limits of their socially constructed taste.
کودکان کوچک به ویژه به دلیل همین موضوع به رد غذاها تمایل دارند، اما بزرگسالان نیز ممکن است تمایلی به امتحان کردن غذاهای نو یا غذاهایی که فراتر از محدوده ذائقه اجتماعی‌شان به نظر می‌رسد، نشان دهند.
But it is not only new foods that are avoided.
اما تنها غذاهای جدید نیستند که از آن‌ها اجتناب می‌شود.
In its raw state, much of the food that we eat is highly perishable and potentially dangerous if it is allowed to become contaminated or to decay.
در حالت خام، بسیاری از غذاهایی که می‌خوریم بسیار فاسدشدنی هستند و در صورتی که اجازه داده شود آلوده یا فاسد شوند، ممکن است خطرناک باشند.
Even the most delicious food is only a few hours or days away from becoming rotten, unhealthy matter.
حتی خوشمزه‌ترین غذاها تنها چند ساعت یا چند روز با تبدیل شدن به ماده‌ای فاسد و ناسالم فاصله دارند.
As a result, disgust is never too far away from the enjoyment of food and eating.
در نتیجه، تنفر هرگز از لذت بردن از غذا و خوردن آن دور نیست.
Scholars suggest that such revulsion may be classified into "core disgust" (from very bitter tastes or toward certain animals and insects) and "animal nature disgust" (from poor hygiene or contact with death).
محققان پیشنهاد می‌کنند که چنین تنفری می‌تواند به "تنفر اصلی" (از طعم‌های بسیار تلخ یا از برخی حیوانات و حشرات) و "تنفر از طبیعت حیوانی" (از بهداشت ضعیف یا تماس با مرگ) تقسیم شود.
But they also find that there are remarkable degrees of cultural variation in disgust responses.
اما آن‌ها همچنین می‌یابند که درجات قابل توجهی از تفاوت‌های فرهنگی در واکنش‌های تنفر وجود دارد.
This is because our behavior is affected by our conception of the polluting power of "unclean" foods, which may originate from a religious taboo or from a disgust generated by custom.
این به این دلیل است که رفتار ما تحت تأثیر تصورات ما از قدرت آلوده‌کننده غذاهای "ناپاک" است، که ممکن است از یک تابوی مذهبی یا از تنفری که توسط سنت ایجاد می‌شود، ناشی شود.
Many Britons may abhor the notion of eating horseflesh, snails, or dog meat, but some of their traditional foods, such as black pudding (dried blood), tripe (cow's stomach), and mature cheese veined with blue mold, are equally nauseating for other peoples.
بسیاری از بریتانیایی‌ها ممکن است از تصور خوردن گوشت اسب، حلزون‌ها یا گوشت سگ متنفر باشند، اما برخی از غذاهای سنتی آن‌ها، مانند پودینگ سیاه (خون خشک شده)، تریپ (معده گاو) و پنیر بلوکه شده با کپک آبی، برای دیگر مردم به همین اندازه موجب حالت تهوع می‌شود.
Simoons (1994) wrote a classic scholarly text on food avoidance.
سیمونز (۱۹۹۴) یک متن علمی کلاسیک درباره اجتناب از غذا نوشت.
He reconstructed the spatial extent of taboos on the consumption of foods like pork, beef, chicken, horseflesh, camel, dog, and fish.
او محدوده فضایی تابوهای مصرف غذاهایی مانند گوشت خوک، گوشت گاو، مرغ، گوشت اسب، شتر، سگ و ماهی را بازسازی کرد.
He was also able to specify how long-standing economic or cultural practices can influence human genetics.
او همچنین توانست مشخص کند که چگونه شیوه‌های اقتصادی یا فرهنگی دیرینه می‌توانند بر ژنتیک انسان تأثیر بگذارند.
When Simoons studied the correlation between dairying and lactose tolerance, he found that nonmilking areas of the Old World coincide with higher percentages of lactose intolerance (the inability to absorb milk sugar, or lactose).
زمانی که سیمونز ارتباط بین شیردهی و تحمل لاکتوز را مطالعه کرد، متوجه شد که مناطق غیرشیرده در دنیای قدیم با درصدهای بالاتری از عدم تحمل لاکتوز (عدم توانایی در جذب قند شیر یا لاکتوز) همزمان است.
(See Figure 17.1.)
(به شکل ۱۷.۱ مراجعه کنید.)
The implication of this study is that people in milking regions gradually adapted genetically to the nutritional dairy products that their female livestock supplied.
نتیجه‌گیری این مطالعه این است که مردم در مناطق شیرده به تدریج از نظر ژنتیکی به محصولات غذایی لبنی که دام‌های ماده آن‌ها تأمین می‌کردند، سازگار شدند.
Anthropologists and sociologists have taught us a great deal about regional food habits and beliefs.
انسان‌شناسان و جامعه‌شناسان مطالب زیادی در مورد عادات غذایی و باورهای منطقه‌ای به ما آموخته‌اند.
The origins and evolution of taste are complex and have a big impact on cultures and regions.
مبدا و تکامل طعم‌ها پیچیده است و تأثیر زیادی بر فرهنگ‌ها و مناطق دارد.
Food behavior research appears to confirm the validity of the following quote from George Orwell: "It could plausibly be argued that changes of diet are more important than changes of dynasty or religion."
تحقیقات رفتار غذایی به نظر می‌رسد که صحت نقل‌قول زیر از جورج اورول را تأیید می‌کند: "می‌توان به طور منطقی استدلال کرد که تغییرات در رژیم غذایی مهم‌تر از تغییرات در دودمان یا مذهب است."
VARIOUS TYPES OF FOOD-PLACE ASSOCIATIONS
انواع مختلف ارتباطات غذا-مکان
The association of food with a particular place has many variations.
ارتباط غذا با یک مکان خاص انواع مختلفی دارد.
We have divided them into four categories for the purposes of this discussion.
برای اهداف این بحث، ما آن‌ها را به چهار دسته تقسیم کرده‌ایم.
The first type of food-place category includes food items that come from highly specialized production regions.
اولین نوع از دسته‌بندی‌های غذا-مکان شامل غذاهایی است که از مناطق تولیدی بسیار تخصصی می‌آیند.
For example, cranberries are specially cultivated in the United States in Wisconsin, as are grapevines in the Barossa Valley in Australia.
برای مثال، توت‌های کرنبری به طور ویژه در ایالات متحده در ویسکانسین کشت می‌شوند، همانطور که دره باروسا در استرالیا انگورهای خاص خود را پرورش می‌دهد.
Some of these regional specialties are of relatively recent origin; they are a result of intensive capital investment and/or a government subsidy.
برخی از این تخصص‌های منطقه‌ای نسبتا جدید هستند؛ آن‌ها نتیجه سرمایه‌گذاری شدید مالی و یا یارانه دولتی هستند.
For this category of foods, the association between food and place is weak or nonexistent in the mind of the consumer.
برای این دسته از غذاها، ارتباط بین غذا و مکان در ذهن مصرف‌کننده ضعیف یا غیرموجود است.
The second kind of food-place category includes foods that may have originated with a traditional recipe in a particular place, but which over time have become generic food products.
دومین نوع از دسته‌بندی‌های غذا-مکان شامل غذاهایی است که ممکن است با یک دستورالعمل سنتی در یک مکان خاص آغاز شده باشند، اما با گذشت زمان به محصولات غذایی عمومی تبدیل شده‌اند.
New England clam chowder, Black Forest cake, and Yorkshire pudding are examples of such foods.
سوپ صدف نیوانگلند، کیک جنگل سیاه و پودینگ یورکشایر از جمله نمونه‌های این نوع غذاها هستند.
They were once associated with a region, but now are universally known and manufactured without explicit production links to their places of origin other than in their names.
این غذاها زمانی با یک منطقه خاص مرتبط بودند، اما اکنون به طور جهانی شناخته شده و تولید می‌شوند بدون اینکه پیوندهای تولیدی مشخصی با مکان‌های اصلی خود جز در نام‌هایشان داشته باشند.
In the third food-place category, we might include foods that have maintained strong links with particular regions in terms of production, quality control, and identity.
در سومین دسته‌بندی غذا-مکان، ممکن است غذاهایی را شامل کنیم که ارتباطات قوی‌ای با مناطق خاص از نظر تولید، کنترل کیفیت و هویت حفظ کرده‌اند.
One thinks here of Parma ham, Florida orange juice, and many types of Continental cheeses.
در اینجا می‌توان به ژامبون پارما، آب‌میوه پرتقال فلوریدا و بسیاری از انواع پنیرهای قاره‌ای اشاره کرد.
Some of the strongest links are maintained by the legal framework of Apellations Controllees in France, which over decades has protected and licensed individual varieties of wine.
برخی از قوی‌ترین ارتباطات توسط چارچوب قانونی Appellations Controllees در فرانسه حفظ می‌شود، که در طول دهه‌ها انواع خاصی از شراب را محافظت و مجوزدهی کرده است.
Our fourth food-place category is the regional cuisine that depends upon its distinctive ingredients, the style and skill of cooking, and the high quality and superb taste of the resulting dishes.
چهارمین دسته‌بندی غذا-مکان ما، غذاهای منطقه‌ای است که به مواد اولیه خاص، سبک و مهارت پخت، و کیفیت بالای طعم‌های بی‌نظیر غذاهای حاصل از آن بستگی دارد.
These foods include various kinds of haute cuisine and other lesser regional traditions recognized around the world.
این غذاها شامل انواع مختلفی از آشپزی‌های برجسته و دیگر سنت‌های منطقه‌ای کمتر شناخته شده هستند که در سراسر جهان شناخته شده‌اند.
When cooks immigrate to a new country, they bring their cooking traditions with them.
زمانی که آشپزها به کشوری جدید مهاجرت می‌کنند، سنت‌های آشپزی خود را با خود می‌آورند.
The haute cuisine of places like Mexico, France, and southern China has migrated far from its origin as immigrant restaurant cooks assemble regional dishes into a representative selection from their countries.
آشپزی‌های برجسته مکان‌هایی مانند مکزیک، فرانسه و جنوب چین از مبدأ خود بسیار دور شده‌اند، زیرا آشپزان مهاجر در رستوران‌ها غذاهای منطقه‌ای را به یک انتخاب نمایشی از کشورشان تبدیل می‌کنند.
Sometimes these regional cuisines have come to symbolize, or denote, an entire nation's cuisine even though they, in fact, only represent dishes from a specific area.
گاهی اوقات این غذاهای منطقه‌ای به نماد یا نماینده‌ی آشپزی کل یک کشور تبدیل شده‌اند، حتی اگر در واقع تنها نمایانگر غذاهایی از یک منطقه خاص باشند.
This seems to be the case with much of the world-renowned "Italian" dishes of pasta and pizza, which are heavily reliant upon the cuisines of southern Italy, specifically Napoli.
این مسئله به نظر می‌رسد که در مورد بسیاری از غذاهای معروف جهانی "ایتالیایی" مانند پاستا و پیتزا صدق می‌کند که به شدت به آشپزی‌های جنوب ایتالیا، به‌ویژه ناپل، وابسته هستند.
THE CULTURAL GEOGRAPHY OF FOOD
جغرافیای فرهنگی غذا
There has been a tradition of seeing human behaviors (e.g., food habits) as within the domain of regional cultures.
یک سنت وجود دارد که رفتارهای انسانی (مثلاً عادات غذایی) را در چارچوب فرهنگ‌های منطقه‌ای می‌بیند.
An example of this is the traditional dishes of the Alsace-Lorraine region.
یک نمونه از این امر، غذاهای سنتی منطقه آلزاس-لورن است.
It seems that certain foods characterize the French- and German-speaking peoples to the west and east respectively of the linguistic frontier.
به نظر می‌رسد که برخی غذاها ویژگی‌های مردم فرانسوی‌زبان و آلمانی‌زبان را به ترتیب در غرب و شرق مرز زبانی مشخص می‌کنند.
In the French-speaking region, red cabbage is used in salad, soup is consumed in the evening, and a regional cheese (cancoillotte) is typical; in German Alsace, red cabbage is cooked as a vegetable, soup is a midday item, and typical foods are naveline (turnips fermented like sauerkraut) and onion tart.
در منطقه فرانسوی‌زبان، کلم قرمز در سالاد استفاده می‌شود، سوپ در شب مصرف می‌شود، و پنیر محلی (کانکویوت) معمول است؛ در آلزاس آلمانی‌زبان، کلم قرمز به عنوان سبزیجات پخته می‌شود، سوپ یک وعده غذایی در میانه روز است، و غذاهای رایج شامل ناولین (شلغم‌های تخمیر شده مانند ساورکراوت) و تارت پیاز هستند.
The implication is that culinary preferences reflect more than individual taste—they reflect a wider culture as well.
نتیجه‌گیری این است که ترجیحات غذایی تنها بازتاب طعم فردی نیستند بلکه فرهنگ گسترده‌تری را نیز نمایان می‌کنند.