کتاب Focus on vocabulary جلد 1
chapter 1
لغات هدف
| English | Persian |
|---|---|
| accountability | پاسخگویی، مسئولیت |
| dent | فرورفتگی، دندانه |
| invention | اختراع، ابداع |
| shore | ساحل |
| bypass | دور زدن، انحراف |
| disposal | دفع، از بین بردن |
| mount | کوه، نصب کردن |
| substance | ماده، جنس |
| cancer | سرطان |
| dreadful | وحشتناک، ترسناک |
| overseas | خارج از کشور |
| tide | جزر و مد، جریان |
| curb | کنترل، محدود کردن |
| grind | آسیاب کردن، سائیدن |
| penalty | جریمه |
| token | نشان، علامت |
| currency | ارز |
| hardware | سختافزار |
| scope | دامنه، محدوده |
| warehouse | انبار |
| delete | حذف کردن |
| hazardous | خطرناک |
| sheer | خالص، محض |
| weave | بافتن، تنیدن |
Waste-Age
عصر زباله
On a computer, it is easy to delete software and files by sending them to the recycling bin.
در یک کامپیوتر، حذف نرمافزارها و فایلها با ارسال آنها به سطل بازیافت بسیار آسان است.
Text messages, TV programs, music, and photographs can also simply be deleted.
پیامهای متنی، برنامههای تلویزیونی، موسیقی و عکسها نیز به راحتی قابل حذف هستند.
If they couldn't, our tech products would fill up and grind to a halt.
اگر این امکان وجود نداشت، محصولات تکنولوژیکی ما پر میشدند و متوقف میشدند.
However, the situation isn't quite so straightforward when it comes to getting rid of the hardware itself.
با این حال، وضعیت وقتی صحبت از خلاص شدن از شر سختافزار خود میشود، به این سادگی نیست.
The rate of demand for technological invention has resulted in annual sales of technological consumer goods (TCGs) growing year after year.
میزان تقاضا برای اختراعات فناوری منجر به افزایش فروش سالانه کالاهای مصرفی فناوری (TCGs) شده است.
In 2008, for example, global sales of TCGs increased by 14 percent to $694 billion.
برای مثال، در سال ۲۰۰۸، فروش جهانی کالاهای مصرفی فناوری ۱۴ درصد افزایش یافت و به ۶۹۴ میلیارد دلار رسید.
Some of this growth is due to new users buying TCGs in developing economies, but the vast majority is the result of users in developed economies replacing existing equipment.
بخشی از این رشد به دلیل خرید TCG توسط کاربران جدید در اقتصادهای در حال توسعه است، اما بخش عمده آن نتیجه تعویض تجهیزات موجود توسط کاربران در اقتصادهای توسعهیافته است.
The resulting problem is disposal of the old equipment.
مشکل حاصل از این موضوع، دفع تجهیزات قدیمی است.
In the United States, 80 percent of TVs and 70 percent of computers end up in landfills, and nearly 200 million old PCs are being kept in warehouse facilities.
در ایالات متحده، ۸۰ درصد تلویزیونها و ۷۰ درصد کامپیوترها به محلهای دفن زباله میروند و نزدیک به ۲۰۰ میلیون کامپیوتر قدیمی در انبارها نگهداری میشوند.
According to the U.S. Environmental Protection Agency, another 40 million PCs could join them in the next few years.
طبق گفته سازمان حفاظت محیطزیست ایالات متحده، در چند سال آینده ۴۰ میلیون کامپیوتر دیگر ممکن است به این تعداد اضافه شوند.
Unfortunately, the challenge doesn't end there.
متاسفانه، چالش تنها به همین جا ختم نمیشود.
According to the United Nations Environmental Program, the sheer volume of discarded technological consumer goods, also called "e-waste," could be as high as 50 million tons per year worldwide.
طبق برنامه محیطزیست سازمان ملل، حجم زیاد کالاهای مصرفی فناوری دورریخته شده، که به آن "زباله الکترونیکی" یا "e-waste" نیز گفته میشود، میتواند سالانه تا ۵۰ میلیون تن در سراسر جهان برسد.
Not only that, but e-waste contains toxins, such as lead, cadmium, and PVC.
نه تنها این، بلکه زبالههای الکترونیکی حاوی سمومهایی مانند سرب، کادمیوم و PVC هستند.
An increasing problem is that some e-waste is now being disposed of in countries not equipped to deal with it.
مشکل فزاینده این است که برخی از زبالههای الکترونیکی اکنون در کشورهایی که توانایی مدیریت آنها را ندارند دفع میشوند.
It is estimated that California alone shipped about 10,000 tons of e-waste overseas in 2006, and 40 percent of that was sent to developing countries such as Malaysia, India, Ghana, and Brazil.
برآورد میشود که تنها ایالت کالیفرنیا در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۰,۰۰۰ تن زباله الکترونیکی به خارج از کشور ارسال کرده است و ۴۰ درصد از آن به کشورهای در حال توسعه مانند مالزی، هند، غنا و برزیل فرستاده شده است.
Ineffective waste disposal in these areas has led to higher levels of environmental pollution and dreadful medical conditions, such as cancer in adults and birth defects in babies.
دفع نادرست زباله در این مناطق باعث افزایش آلودگی محیطزیست و شرایط پزشکی وحشتناک شده است، مانند سرطان در بزرگسالان و نقصهای مادرزادی در نوزادان.
However, there are several possible solutions to curb this growing tide of e-waste washing up on the shores of developing countries.
با این حال، چندین راهحل ممکن برای کاهش این طوفان روزافزون زبالههای الکترونیکی که به سواحل کشورهای در حال توسعه میرسد، وجود دارد.
First of all, there needs to be more consumer awareness and use of specialist recycling companies in developed economies.
اول از همه، نیاز به افزایش آگاهی مصرفکنندگان و استفاده از شرکتهای تخصصی بازیافت در اقتصادهای توسعهیافته وجود دارد.
At present, only a token 20 percent of e-waste is disposed of in this way.
در حال حاضر، تنها ۲۰ درصد از زبالههای الکترونیکی به این روش دفع میشود.
A second solution could lie with greater global regulatory and legislative power.
راهحل دومی میتواند در قدرتهای نظارتی و قانونی جهانی بیشتر نهفته باشد.
In the early 1990s, a campaign was mounted to stop trade in e-waste, and in 1995 an international ban on hazardous waste being shipped to developing countries was signed.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، کمپینی برای توقف تجارت زبالههای الکترونیکی راهاندازی شد و در سال ۱۹۹۵ یک ممنوعیت بینالمللی برای ارسال زبالههای خطرناک به کشورهای در حال توسعه امضا شد.
The European Union has subsequently woven this agreement into its legal framework.
اتحادیه اروپا بعدها این توافق را به چارچوب قانونی خود وارد کرده است.
Unfortunately, the United States has yet to sign up, and illegal trade in e-waste by companies wanting to bypass expensive waste treatment processes or earn much-needed foreign currency continues to grow.
متاسفانه، ایالات متحده هنوز به این توافق نپیوسته است و تجارت غیرقانونی زبالههای الکترونیکی توسط شرکتهایی که میخواهند از فرآیندهای پرهزینه درمان زباله عبور کنند یا ارز خارجی مورد نیاز خود را به دست آورند، همچنان در حال رشد است.
An alternative to these solutions is to shift the burden from consumers and governments to manufacturers and retailers of high-tech goods.
یک جایگزین برای این راهحلها این است که بار مسئولیت از دوش مصرفکنندگان و دولتها به تولیدکنندگان و خردهفروشان کالاهای فناوری پیشرفته منتقل شود.
Since they are the ones profiting from technology sales, they should be part of the solution.
از آنجا که آنها از فروش فناوری سود میبرند، باید بخشی از راهحل باشند.
For example, more companies now collect and recycle old technology and are looking at ways to make their equipment "greener."
برای مثال، شرکتهای بیشتری اکنون فناوریهای قدیمی را جمعآوری و بازیافت میکنند و به دنبال راههایی برای سبزتر کردن تجهیزات خود هستند.
For example, equipment could be made with fewer harmful substances, making it easier and cheaper to recycle.
برای مثال، تجهیزات میتوانند با مواد مضر کمتری ساخته شوند که بازیافت آنها را آسانتر و ارزانتر کند.
It could also be made of more recycled components.
همچنین میتواند از قطعات بازیافتی بیشتری ساخته شود.
Finally, green equipment could be designed to have a greater scope of possibilities in terms of updating, therefore minimizing the need for replacement.
در نهایت، تجهیزات سبز میتوانند به گونهای طراحی شوند که امکانات بیشتری برای بهروزرسانی داشته باشند، بنابراین نیاز به تعویض آنها به حداقل برسد.
Perhaps we are now turning the corner in e-waste management as stronger laws and penalties and growing corporate accountability are all starting to have an impact.
شاید اکنون در مدیریت زبالههای الکترونیکی در حال تغییر وضعیت هستیم، زیرا قوانین و جریمههای قویتر و افزایش مسئولیتپذیری شرکتها شروع به تأثیرگذاری کردهاند.
However, without us actively seeking ways to rethink our development and use technology to protect the planet against further environmental damage, these measures will only make a small dent in an ever-growing pile of waste.
با این حال، بدون اینکه ما به طور فعال به دنبال راههایی برای بازنگری در توسعه خود و استفاده از فناوری برای حفاظت از سیاره در برابر آسیبهای زیستمحیطی بیشتر باشیم، این اقدامات تنها اثر کمی در کاهش کوهی از زبالههای در حال افزایش خواهند داشت.