کتاب Focus on vocabulary جلد 1
chapter 18
لغات هدف
| English | Persian |
|---|---|
| anxious | نگران، مضطرب |
| exaggeration | اغراق، بزرگنمایی |
| network | شبکه |
| sensitive | حساس، زود رنج |
| approximately | تقریبا |
| grumble | غر زدن، شکایت کردن |
| privacy | حریم خصوصی |
| shrink | کوچک شدن، جمع شدن |
| charming | دلربا، جذاب |
| inclined | متمایل، مایل |
| questionnaire | پرسشنامه |
| silence | سکوت |
| chunk | تکه، قطعه |
| isolation | انزوا |
| retail | خردهفروشی |
| verify | تایید کردن، راستیآزمایی کردن |
| console | تسلی دادن، دلداری دادن |
| modest | فروتن، متواضع |
| rip | پاره کردن، شکافتن |
| vigorous | پر انرژی، قوی |
| devastating | ویرانگر، مخرب |
| mounting | افزایشیافته، در حال افزایش |
| sacrifice | فداکاری، قربانی |
| vital | حیاتی، ضروری |
Will They Call Us "Generation Isolation"?
آیا به ما "نسل انزوا" خواهند گفت؟
Retail sales of cell phones and MP3 players are rising year after year.
فروش خردهفروشی تلفنهای همراه و پخشکنندههای MP3 سال به سال در حال افزایش است.
More people are spending sizable chunks of their lives in virtual worlds.
بیشتر مردم بخش قابل توجهی از زندگی خود را در دنیای مجازی میگذرانند.
And the use of social networking websites is continually increasing.
و استفاده از وبسایتهای شبکههای اجتماعی به طور مداوم در حال افزایش است.
Now, amid fears of the dangers of decreased social interaction, a backlash has begun.
اکنون، در میان نگرانیها درباره خطرات کاهش تعاملات اجتماعی، یک واکنش مخالف آغاز شده است.
With parents and teachers alike grumbling about youngsters being stuck indoors by themselves, kids are being told to put away their game consoles and have more face-to-face fun with their friends.
با این حال، والدین و معلمان همگی از این شکایت دارند که کودکان در خانه تنها ماندهاند، بنابراین به آنها گفته میشود که کنسولهای بازی خود را کنار بگذارند و بیشتر با دوستانشان به صورت رو در رو سرگرم شوند.
Likewise, kids are complaining about their parents taking work calls and e-mails during family time and so are forcing adults to rip themselves away from their cell phones and laptops.
به همین ترتیب، کودکان از اینکه والدینشان در زمان خانوادگی تماسهای کاری و ایمیلها را چک میکنند شکایت دارند و به این ترتیب بزرگترها را مجبور میکنند که از تلفنهای همراه و لپتاپهای خود فاصله بگیرند.
However, is there any scientific evidence to verify that we are, in fact, interacting less?
با این حال، آیا شواهد علمی برای تأیید اینکه در واقع کمتر با یکدیگر تعامل داریم وجود دارد؟
Is it an exaggeration to say we are becoming "Generation Isolation"?
آیا اغراقآمیز است که بگوییم ما تبدیل به "نسل انزوا" میشویم؟
According to psychologists, social isolation occurs when people have only modest amounts of interaction or no interaction with their peers.
طبق گفته روانشناسان، انزوا اجتماعی زمانی رخ میدهد که افراد فقط مقادیر کمی تعامل یا هیچ تعاملی با همسالان خود نداشته باشند.
Frequent use of the Internet, video games, and MP3 players might contribute to this.
استفاده مکرر از اینترنت، بازیهای ویدیویی و پخشکنندههای MP3 ممکن است به این امر کمک کند.
For example, results from a questionnaire sent out to more than 4,000 American adults found that the more time the respondents spent online, the more socially isolated they became.
برای مثال، نتایج یک پرسشنامه که به بیش از 4,000 بزرگسال آمریکایی ارسال شده بود، نشان داد که هرچه پاسخدهندگان زمان بیشتری را آنلاین میگذراندند، بیشتر از نظر اجتماعی منزوی میشدند.
Of those who spent five-plus hours per week online, approximately 10 percent attended fewer social events than they had in the past.
از میان افرادی که بیش از پنج ساعت در هفته آنلاین بودند، تقریباً 10 درصد کمتر از گذشته در رویدادهای اجتماعی شرکت میکردند.
Nearly 15 percent found that the time they spent with family and friends had shrunk.
تقریباً 15 درصد متوجه شدند که زمانی که با خانواده و دوستانشان میگذراندند کاهش یافته است.
And nearly 25 percent spent less time talking to family and friends on the phone.
و تقریباً 25 درصد زمان کمتری را صرف صحبت کردن با خانواده و دوستانشان از طریق تلفن میکردند.
Another study found that there are mounting numbers of people living by themselves, couples spending time apart, and parents spending time away from their children.
مطالعهای دیگر نشان داد که تعداد فزایندهای از افراد به تنهایی زندگی میکنند، زوجها زمان بیشتری را جدا از هم میگذرانند و والدین زمان بیشتری را دور از فرزندان خود میگذرانند.
In fact, face-to-face interaction has halved over the past twenty years, whereas use of electronic media has doubled.
در واقع، تعاملات رو در رو در بیست سال گذشته نصف شده است، در حالی که استفاده از رسانههای الکترونیکی دو برابر شده است.
Likewise, the number of people with "core partners" (people with whom you discuss your most sensitive issues) is 30 percent lower than a generation ago.
به طور مشابه، تعداد افرادی که "شریکهای اصلی" دارند (افرادی که با آنها مسائل حساسترین خود را مطرح میکنند) 30 درصد کمتر از یک نسل پیش است.
This evidence seems to suggest that if we limit the use of electronic media, we can avoid social isolation.
این شواهد به نظر میرسد که نشان میدهد اگر استفاده از رسانههای الکترونیکی را محدود کنیم، میتوانیم از انزوا اجتماعی جلوگیری کنیم.
Yet research shows that the occurrence of "severe social isolation" has not changed over the past twenty-five years.
با این حال، تحقیقات نشان میدهد که وقوع "انزوا اجتماعی شدید" در طی 25 سال گذشته تغییری نکرده است.
In fact, research indicates that technology users have larger discussion networks than non-users.
در واقع، تحقیقات نشان میدهد که کاربران فناوری شبکههای بحث بزرگتری نسبت به غیر کاربران دارند.
For instance, if you own a cell phone, your number of core partners is likely to be 25 percent higher than if you don't, and your core partners are likely to be more diverse.
برای مثال، اگر تلفن همراه داشته باشید، احتمالاً تعداد شریکهای اصلی شما 25 درصد بیشتر از زمانی است که تلفن همراه ندارید و شریکهای اصلی شما احتمالاً متنوعتر خواهند بود.
For Internet users, the figure is closer to 15 percent and significantly more for those who use the Internet more frequently.
برای کاربران اینترنت، این رقم نزدیک به 15 درصد است و برای کسانی که بیشتر از اینترنت استفاده میکنند، به طور قابل توجهی بیشتر است.
Researchers also have discovered that using the Internet doesn't stop people from visiting public places, as originally thought.
محققان همچنین کشف کردهاند که استفاده از اینترنت مانع از بازدید افراد از مکانهای عمومی نمیشود، همانطور که در ابتدا تصور میشد.
Because the Internet is such a convenient way to find information about places such as libraries, museums, and bars, Internet users are more inclined to visit these places—places where they are more likely to meet new and charming people from a variety of backgrounds.
زیرا اینترنت یک راه راحت برای پیدا کردن اطلاعات درباره مکانهایی مانند کتابخانهها، موزهها و بارها است، کاربران اینترنت تمایل بیشتری به بازدید از این مکانها دارند—مکانهایی که در آنها احتمال بیشتری وجود دارد که افراد جدید و جذاب از پیشینههای مختلف ملاقات کنند.
There is also evidence to suggest that social networking websites, blogs, and chat rooms are having a positive impact on democratic politics.
همچنین شواهدی وجود دارد که نشان میدهد وبسایتهای شبکههای اجتماعی، بلاگها و اتاقهای گفتوگو تأثیر مثبتی بر سیاست دموکراتیک دارند.
This is because they are solutions to the so-called "spiral of silence" problem.
این به این دلیل است که آنها راهحلهایی برای مشکل به اصطلاح "حلزونی سکوت" هستند.
Some people find it difficult to express their views face-to-face because they are anxious about what their peers may think.
برخی از افراد بیان دیدگاههای خود را به صورت رو در رو دشوار میدانند زیرا نگران هستند که چه نظری همسالانشان خواهند داشت.
This is bad enough when it happens with children, but when it happens with adults, it can have a devastating effect on political engagement.
این وقتی با کودکان اتفاق میافتد بد است، اما وقتی با بزرگسالان رخ میدهد، میتواند تأثیر ویرانگری بر مشارکت سیاسی داشته باشد.
It is vital that there be opportunities for adults to share diverse ideas and opinions.
مهم است که فرصتهایی برای بزرگسالان فراهم شود تا ایدهها و نظرات متنوع خود را به اشتراک بگذارند.
Active participation in political debate is a key feature of a vigorous democracy.
مشارکت فعال در بحثهای سیاسی ویژگی کلیدی یک دموکراسی پررونق است.
The advantage of communications technology is that it facilitates equal access to discussions and an equal right to be heard without sacrificing privacy.
مزیت فناوری ارتباطات این است که دسترسی برابر به بحثها و حق برابر برای شنیده شدن را بدون قربانی کردن حریم خصوصی فراهم میکند.
This, in turn, means greater social participation and decreased isolation.
این به نوبه خود به معنای مشارکت اجتماعی بیشتر و کاهش انزوا است.
So, is the use of social networking websites putting us at risk of greater social isolation?
پس، آیا استفاده از وبسایتهای شبکههای اجتماعی ما را در معرض خطر انزوا اجتماعی بیشتر قرار میدهد؟
It seems that there isn't a simple yes or no answer to this.
به نظر میرسد که پاسخ ساده بله یا خیر برای این سوال وجود ندارد.
As technology develops, it becomes ever more sophisticated, which allows greater social interaction.
با پیشرفت فناوری، هرچه پیچیدهتر میشود که امکان تعامل اجتماعی بیشتری را فراهم میکند.
However, we need to remember that in order to send a friend an e-mail, text message, or chat invitation, we need to have met them in the first place.
با این حال، باید به یاد داشته باشیم که برای ارسال ایمیل، پیامک یا دعوت به چت به یک دوست، باید ابتدا آنها را ملاقات کرده باشیم.
So perhaps this is as good a time as any to log off and go out.
پس شاید این بهترین زمان باشد که از اینترنت خارج شویم و به بیرون برویم.